Ιστορική ομιλία με επιγραμματικό μήνυμα τής Malala Yousafzai στον ΟΗΕ.
Το πλέον επιφανές μέλος της Διεθνούς Εκπαίδευσης, η φοιτήτρια Malala Yusafzai, που σε ηλικία 17 ετών ανεκηρύχθη επ. διδάκτωρ του University of King’s College και της απενεμήθη το Nobel Ειρήνης (2014) συνεκλόνισε την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με μια επιγραμματική αναφορά της στη σημασία της παιδείας.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΞΥΝΗΣ,
Συγγραφέας-καθηγητής Φυσικής και Μηχανικής
(Σχολή Ευελπίδων, 1976-2005).
Η Malala Yousafzai (ملاله یوسفزۍ) γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1997 στο Πακιστάν, στην Κοιλάδα Σουάτ. Σε ηλικία 17 ετών ανεκηρύχθη επίτιμη διδάκτωρ τού πανεπιστημίου University of King’s College στον Καναδά (Μάϊος 2004) και τον ίδιο χρόνο τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης 2004. Ο πατέρας της, Ziauddin Yousafzai είναι καθηγητής και ιδιοκτήτης σχολείων (Khushal Public School) στην Κοιλάδα Σουάτ. Και οι δύο ύψωσαν από κοινού το ανάστημά τους κατά τής ένοπλης βίας τού σκοταδισμού, αγωνιζόμενοι υπέρ τού δικαιώματος πρόσβασης στην εκπαίδευση όλων των νέων ανθρώπων χωρίς διακρίσεις (φύλου κλπ).
Η Malala επέζησε από απόπειρα δολοφονίας στο Πακιστάν—πυροβολήθηκε στο κεφάλι, σε ηλικία 15 ετών (το 2012)—και σήμερα αποτελεί το πλέον επιφανές μέλος τής διεθνούς εκπαίδευσης.
Την κοσμογονική δύναμη που έχει η ποιοτική διάσταση τής Παιδείας, την απέδωσε μεταφορικά και επιγραμματικά,
Την 12 Ιουλίου 2013, η 16χρονη τότε Malala Yousafzai, στον επίλογο τής ιστορικής της ομιλίας ενώπιον τής Γενικής Συνέλευσης τού Ο.Η.Ε., απέδωσε μεταφορικά και επιγραμματικά την κοσμογονική δύναμη που έχει η ποιοτική διάσταση τής Παιδείας και την σημασία της παιδείας για το μέλλον της Ανθρωπότητας επί λέξει ως εξής:
“Ένα παιδί, ένας δάσκαλος, ένα βιβλίο και ένα μολύβι
μπορούν να αλλάξουν τον Κόσμο.
Η Παιδεία είναι η μοναδική λύση.
Η Παιδεία είναι το πάν.”
(“One child, one teacher, one book and one pen
can change the world.
Education is the only solution.
Education is everything.”)
Μία εφαρμογή δε τού επιγραμματικού ρητού τής Μalala Yousafzai ήταν ο ριζικός πολιτισμικός μετασχηματισμός τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αφότου ένας μαθητής, ο Λατίνος Κικέρων, ολοκλήρωσε την ελληνική εκπαίδευσή του στο πλευρό ενός Έλληνος δασκάλου, τού Απολλωνίου τού Μόλωνος, στη Ρόδο, πριν από 21 αιώνες, τότε που η Ελλάδα ήταν το διαλάμπον Διεθνές Κέντρο Εκπαίδευσης τού αρχαίου κόσμου, σύμφωνα με τον Edward Gibbon τον σημαντικότερο ιστορικό τού Διαφωτισμού:**
“Η Ελληνική ήταν η φυσική διάλεκτος των επιστημών και η Λατινική η νομική γλώσσα των συναλλαγών, εκείνοι δε που συνδύαζαν τα γράμματα με το επιχειρείν ήσαν ικανοί να επικοινωνούν εξ ίσου και στις δύο γλώσσες.”
Τότε, επί αιώνες η Αθήνα και άλλες ελληνικές πόλεις συναποτελούσαν το εκπαιδευτικό κέντρο της τριηπειρωτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: Γόνοι Ρωμαίων αυτοκρατόρων και αρχόντων αποδημούσαν απ’ όλα τα μέρη τής αυτοκρατορίας στην Ελλάδα, για να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους στην ελληνική γλώσσα. Σε εκείνην την δίγλωσση αυτοκρατορία, η Αθήνα κατόρθωσε να χρηματοδοτεί επί αιώνες την οικονομία της, και ειδικά τα αναπτυξιακά της έργα, πρωτίστως από την εκπαίδευση: Τα μεγάλα αυτοκρατορικά έργα (θέατρο Ηρώδου Αττικού, Βιβλιοθήκη Αδριανού, Ολυμπιείο κ.τ.λ.), τα οποία κοσμούν την σύγχρονη Αθήνα και από τα οποία συνεχίζει και σήμερα να επωφελείται η τουριστική βιομηχανία των Αθηνών και η οικονομία τής Νεωτέρας Ελλάδος, είναι αποτέλεσμα τού ιστορικού ρόλου και τής πολιτισμικής αίγλης των Αθηνών και τής Ελλάδος ως τού Διεθνούς Κέντρου Εκπαίδευσης τού αρχαίου κόσμου.
Ιστορικά, ΕΝΑΣ Πλάτων και ΕΝΑΣ Αριστοτέλης ανεδείχθησαν στο πλαίσιο τής δημοκρατίας τής πόλεως. Όσον αφορά δε στη σύγχρονη εποχή, ΕΝΑ βιβλίο, Ο Πλούτος των Εθνών τού Adam Smith, και ΕΝΑ σύγγραμμα, Το Κεφάλαιο τού Karl Marx, τα οποία άλλαξαν τον ρου τής Νεότερης Ιστορίας, συνεγράφησαν στη φιλελεύθερη από εκπαιδευτική άποψη Βρεταννία.
Αντιθέτως, η Ναζιστική Γερμανία ναι μεν σημείωσε εξαιρετικές επιδόσεις όσον αφορά στη μαζική ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ τού Γερμανικού λαού και στην παραγωγή και αξιοποίηση μεγάλου αριθμού επιστημόνων και μηχανικών, ικανών να κατασκευάζουν και χειρίζονται οπλικά συστήματα, αλλά ΑΠΕΤΥΧΕ να αξιοποιήσει—και μάλιστα κατεδίωξε και εξεδίωξε από τη χώρα—την ΜΙΑ μεγαλοφυία, τον ΕΝΑΝ, αυτόν που εισήγαγε την Ανθρωπότητα στην Πυρηνική Εποχή, τον ΕΝΑΝ που διεσφάλισε την νίκη υπέρ των Συμμάχων, τον Albert Einstein.
Δηλαδή η Γερμανία είχε ήδη ηττηθεί στο μέτωπο της ΠΑΙΔΕΙΑΣ πολύ πριν συντριβεί στα πεδία των μαχών. Γενικά, η μαζικότητα τής εκπαίδευσης (ήτοι εκπαίδευσης ως μονοδιάστατου φαινομένου ποσοτικής εκτάσεως και μόνον) όταν δεν συνδυάζεται με ουσιαστική ελευθερία, με απόλυτη αξιοκρατία, με αριστεία (ήτοι ουσιαστική παιδεία ως φαινομένου ποιοτικής εντάσεως με έμφαση στην ανθρωπινότητα) προσιδιάζει σε ολοκληρωτικά και όχι οὐσίᾳ δημοκρατικά καθεστώτα. Τέτοια ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως π.χ. το Ναζιστικό Γ΄ Ράϊχ του Χίτλερ ή η Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, είναι εξ υπαρχής βραχύβια και νομοτελειακά θνησιγενή.ως εκ του ελλείμματος παιδείας που τα διέπει.
ΠΗΓΕΣ:
- Σοφοκλής Ξυνής Ελλάδα, Διεθνές Κέντρο Εκπαίδευσης(Αθήνα 2016, Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος ISBN 978-960-93-8788-0) σ. 195.
Δωρεάν διαθέσιμο (freely downloadable) εδώ:
https://www.academia.edu/35483934/GREECE_INTERNATIONAL_EDUCATION_HUB
- Αικατερίνη Ξυνή, Παιδείας Προμαχώνες: Το πρωτοποριακό Έργο Ζωής του Καθηγητή Σοφοκλή Ξυνή στις επάλξεις της Εκπαίδευσης(Αθήνα 2017, Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος ISBN 978-960-93-8788-0) σ. 166.
Βook preview δωρεάν διαθέσιμο (freely downloadable) σε ψηφιακή μορφή (pdf) εδώ: